zonsverduistering Zambia 2001

Na de zonsverduistering die we in Frankrijk zagen wilden we dolgraag weer zoiets meemaken. In 2001 was er in Zambia één te zien, dus wij gingen er naar toe.

Na een jaar van voorbereiding en voorpret was het dan eindelijk zover. De reis naar eclipsland kon beginnen. Hieronder volgt een kort verslag van de dag van de eclips.

Met nog 50 enthousiaste NVWSers hebben we een reis gemaakt door Zambia en Zimbabwe, o.a. om de eclips waar te nemen in volle glorie. Ons tentenkamp was opgeslagen op Eureka Camp, 6 km ten zuiden van Lusaka. Om de eclips waar te nemen konden we kiezen om nog in de auto te gaan zitten naar een dorpje waar de totaliteit wat langer zou duren, of om genoegen te nemen met de drie minuten ter plaatse en achter de camping aan het maisveld te gaan zitten. Met de hele montering zou weggaan een volksverhuizing betekenen dus we hebben het ons makkelijk gemaakt, en zijn op het kamp gebleven.

We hadden gedacht om uit te slapen, maar als er op een camping eentje wakker is, wordt iedereen automatisch wakker dus we zijn er ook maar uitgegaan en hebben geprobeerd de maan op te zien komen voordat de zon opkwam. Om ca. 6 uur hebben we de kijker achter de camping opgezet en gericht op de positie waar de maan op moet komen. Eén keer vals alarm, maar dat is een lampje van de luchthaven in de verte. We wachten en wachten maar geen maan te zien. Volgens de skysensor is hij allang boven de horizon, maar we zien geen donder. Die verrekte bomen ook in de verte. Het zou natuurlijk zomaar kunnen dat het sikkeltje van de maan te smal is om tegen de verlichte hemel te kunnen zien…….

Dan komt de zon op, onwetend van het feit dat hij ons stralende middelpunt van vandaag zal zijn……

We bereiden ons die ochtend rustig voor. De afgelopen dagen was het weer zo perfect en ook vandaag is het weer zo stralend, dat we durven ontspannen, en we kunnen nu pas werkelijk geloven dat we vandaag het hele schouwspel van begin tot einde kunnen gaan zien en bewonderen. Na het ontbijt en een vroege lunch om elf uur gaan we de spullen opzetten langs het zandweggetje achter de camping. Aan de ene kant een afgemaaid maisveld, aan de andere kant een nog niet gemaaid veld, de hele weg zit vol met eclipsjagers zoals wij. Veel mensen van onze groep, en ook mensen uit de hele wereld, en natuurlijk de kinderen uit de omgeving, die het wel spannend vinden, al die mensen die de hele wereld afreizen om zoiets te komen zien. Pronkend met hun eclips brilletjes lopen ze voorbij.

Hier zie je alle eclipsfanaten die er die dag rondliepen, links van ons, op de bovenste foto staan John en Kees Molders, en rechts van ons op de onderste foto staan Bert en Erwin

Fotos van de partiele fase:

We installeren ons op ons gemak met alle spullen, stoeltje erbij, fles water erbij, en de zonnehoedjes op, want de zon is fel. Kort na het eerste contact wordt het heel druk, dus we verkassen nog enkele tientallen meters, zodat we iets rustiger staan. Nu kun je merken dat er wat gaat gebeuren, om te beginnen alle opgewonden eclipsjagers, maar ook de kinderen die steeds maar heen en weer paraderen met hun brilletjes, en na verloop van tijd wordt het licht steeds vreemder. Het wordt nog niet echt donker maar de kleuren veranderen, en de krekels hebben het ook door, want ze beginnen steeds meer herrie te maken. Alles bijelkaar geeft dit een heel speciaal sfeertje, maar het ervaart niet zo angstaanjagend als in Frankrijk toen het zwaar bewolkt was. Nu gaat het sneller, het licht verandert in rap tempo, de vogels vliegen op en het wordt donkerder

Hier kun je zien hoe donker het wordt in het verloop van de eclips

Het weer is werkelijk perfect, dus we kunnen de schaduw van de maan aan zien komen, en sommigen zien de vliegende schaduwen en dan begint het, met een eindeloze veranderende diamond ring schuift de maan voor het laatste stukje ervoor, en het zal drie minuten donker blijven.

Hieronder een reeks fotos die kort na elkaar zijn gemaakt aan het begin van de zonsverduistering, telkens met enkele seconden tussentijd

intrede

De corona is als een zonnebloem aan de hemel, we kunnen sterren zien, en in de verte is het licht….. We weten allemaal dat we het nooit meer zo perfect kunnen zien, daarom genieten we van alles wat we zien. Bas moet zichzelf bijna dwingen om fotos te maken, zo mooi is alles rondom de zon.

Hieronder enkele fotos van de binnen en buiten corona